از دم باد خزان چون برگ ريزانيم ما

راحتي را ديده از سختي گريزانيم ما

در فشار زندگي چون ابر هر سو مي دويم

چاره اي كو با دل ودلبر ستيزانيم ما

عمر بگذشت وجواني مر غ عشق ازدل پريد

دربيابان جهان افتان وخيزانيم ما

نيست گردون بر مرادمافقيران ،زين سبب

تنگدل از كامراني عزيزانيم ما

ملك دل از خانه آوارگان ويران تو راست

در بر ارباب دنياچون پشيزانيم ما

هر چه جويم ديد ه شادي نيابم در جهان

شكرلله خودنه تنها اشك ريزانيم ما

رو نتابیم از ره حق تا كه جان آید به سر

گر چه گويند اين زمان سجاده بيزانيم ما